Veel spierpijn maar ontzettend voldaan, dat is Tom’s eerste reactie na zijn persoonlijke Ironman. Voor degenen die deel 1 hebben gemist: ITAM consultant Tom Oostveen zou in september zijn eerste volledige triatlon doen in Italië. Helaas maakte Corona dit onmogelijk. Dus besloot hij op eigen gelegenheid de race te houden rondom zijn woonplaats. Hierbij werd hij opnieuw geplaagd door het virus. Een verslag van een echte doorzetter!
Tom: “Achteraf ben ik blij dat de triatlon in Italië niet doorging. Nu had ik veel steun van mijn vrienden en familie en was de race veel intiemer. Het levert een mooie parallel op met de kracht van teamwork, maar daar kom ik straks nog wel op.”
Bijna van start
Nadat duidelijk werd dat Ironman Italy niet doorging, besloot Tom zelf zijn race te houden. Hij had er 9 maanden voor getraind en wilde zien of hij het in zich had. Hij prikte een datum en deed de laatste voorbereidingen. Tom: “Helaas kreeg ik zelf Corona en moest ik ook deze race uitstellen. Dus ik heb ‘m nogmaals twee weken opgeschoven. De klachten die ik had waren gelukkig mild en na mijn quarantaine heb ik een aantal trainingen gedaan om te zien waar ik stond. Dat ging eigenlijk heel goed, dus ik besloot door te zetten.”
Zwemmen (3,8 km)
“De dag startte met eten tot ik niet meer kon. Stapels pannenkoeken met jam, stroop en banaan. De grote moeilijkheid bij triatlons is dat je genoeg brandstof moet binnenkrijgen om te kunnen blijven presteren. Het eerste onderdeel is zwemmen. Hoewel koud in het begin, ging het zwemmen lekker. Al na een uur en 10 minuten kwam ik uit het water.”
Fietsen (180 km)
“Het fietsen was zwaarder dan ik had gehoopt. Het waaide hard, waardoor er veel extra energie in ging zitten. Ik heb veel steun gehad aan een vriend die een eind heeft meegefietst. Daardoor lukte het me om tempo te houden. Eigenlijk wil je proberen een zo vlak mogelijke race te houden qua hartslag en verbranding. Hoe constanter, hoe gemakkelijker je het kunt blijven controleren. Helaas begon het nog harder te waaien en ook nog eens flink te regenen. Uiteindelijk heb ik er 5,5 uur over gereden.”
Lopen (42 km, 195 m)
“Na een korte toiletpauze moest ik beginnen aan de marathon, mijn minst favoriete onderdeel. Ik begon ook wat problemen te krijgen met mijn voeding. Door de koude en nattigheid kreeg ik mijn geprepareerde bidons met voeding bijna niet meer weg. Toch gingen de eerste 26 km goed, het gevoel in mijn benen was prima. Daarna kwam de man met de hamer. Het werd zwaar en pijnlijk. Ik heb wat tijd genomen om mijn motivatie terug te krijgen en iets vastere voeding te eten: krentenbollen en mandarijnen. Ook nu liepen er vrienden mee. Uiteindelijk kreeg ik mijn vertrouwen terug en kon ik weer in het ritme komen. Dat heeft me over de streep getrokken.”
Terugblik
Tom: “Ik heb ervaren dat een team ontzettend belangrijk is. Zonder de mensen om me heen die me voorzagen van voeding, water, die meeliepen en -fietsten en die me toejuichten, had ik het waarschijnlijk niet gered. En ik heb ook ervaren dat je altijd flexibiliteit moet inbouwen. Zo had ik mijn voeding opgelost in water maar bleek dit door het weer niet ideaal. Als je snel over kunt schakelen op een passende oplossing is dat veel waard. Dit zijn weer prachtige inzichten die ik meeneem naar mijn werk!”
PS. Hoewel Tom iedereen kan aanraden om ooit een triatlon te doen, zal hij niet snel een tweede complete Ironman doen. Hij wilde verkennen waar hij toe in staat is en hoe ver hij kon gaan. Dat is gelukt. Voor deze race moet je echter zoveel tijd investeren en zoveel laten, dat Tom de kortere triatlon-varianten voorlopig aantrekkelijker vindt. Alle collega’s bij ITAM solutions zijn razend trots op hem!
Meer weten of meteen een afspraak maken met één van onze specialisten?
Vul dan het onderstaande contactformulier in.
Recente reacties